Wiosenny spacer, podczas którego spotkałam Panią Strzelec 🎁

Fotorelacja ze słonecznej, soczystej wiosny. Doczekaliśmy się!

Poza zachwytami nad przyrodą, dzisiaj zwiedzamy też pałac, w którego salonie rezyduje Pani Strzelec. Taka sprzed paruset lat chyba.

Kocham przydrożne rzędy takich wierzb, które odrastają w charakterystycznym kształcie. Wsi spokojna, wsi wesoła.

Aha. Jesteśmy w Otwocku Wielkim pod Warszawą. Ktoś kiedyś zbudował tu pałac, a pozostałe po dorzeczu Wisły języki jezior trochę rozbudował, by pałac stał nie obok wody, a na wyspie.

Tamto małe i urocze to nie pałac 😉 Jakieś dalsze zabudowania, może dla specyficznie pachnącej służby od koni?

Woda powyżej to naturalne jeziorko, a poniżej - to, co wykopali, by stworzyć wyspę. Mniej świeżości, więcej zastoju.

Jest i park, wiosenny, turbo soczysty, jak zawsze u mnie bez filtrów:

Kowale. Te robaki tak się nazywają. Urzędują tutaj na jednym drzewie intensywnie i obficie. Cóż, w naszym klimacie natura musi zdążyć ze wszystkim, od zera do bohatera, w jakieś trzy-cztery miesiące.

Jest i pałac z szalonymi freskami. Trafiliśmy na zwiedzanie bez biletów i... prawie bez eksponatów, prawie bez opisów. Ok, mogłam wziąć na dole plik wydrukowanych kartek z opisami eksponatów.

Może ktoś by się za to wziął, żeby człowiek wiedział, co zwiedza, żeby były jakieś informacje? Włada tym Muzeum Narodowe, ale coś mu nie idzie.

Pani się oświadcza panu o miękkich nadgarstkach, gołej klacie i odsłoniętym udku?

Jest i ona. Pani Strzelec. Jaka figura, jaka postawa, jaka nóżka, jaka krótka sukienunia powiewająca! Oj, to nie jest elegancka nudna dama. Tak na krótko i na boso. I nie na salonach - na salonach by sukienka nie powiewała.

Kocham balkony.

Ą-ę fafarafa. Byłam tu kiedyś na koncercie.

Jestem w stanie umieć w instagramowe i lubić architekturę?

Jest i kawiarnia 🙂

I żeby nie było, że my life is amazing. Dzieci podrosły. I podczas tego wyjścia zajmowały się głównie jęczeniem: idziemy już do pałacu?, po wejściu: wychodzimy już?, po lodach: możemy już wracać?

Raz w tygodniu chciałam zrobić sobie przyjemność spaceru na świeżym powietrzu w tej rozkwitającej wiośnie. Lody mieli obiecane. Mąż w pracy, więc niedziela czy nie, muszę poruszać się z ogonem.

A ogon jęczy i skrzeczy.

Taki to rozkoszny spacer. Cieszcie się, że ni zapodaję dźwięku 😉

Podobają Ci się moje teksty?
W ramach podziękowania kup SOBIE coś w moim sklepie. 5% zniżki ode mnie 🙂

Pozostańmy w kontakcie! Raz w miesiącu wyślę Ci maila z listą nowych tekstów -> zapisuję się
Lubię poznawać Czytelników i wiedzieć, do kogo piszę. Napisz śmiało komentarz albo maila na blog( )panistrzelec.pl 🙂