Jedno z zadań boskiej matki +

Widziałam urywek filmu, coś ze statkami, lecącymi w kosmos. Jednym w jakąś strasznie długą misję leciała m.in. blondynka, która wyglądała jak chłop, z krótkimi włosami i muskularna u góry jak facet, może se nawet piersi wycięła, ale się nie przyglądałam. W innym ujęciu była jakaś baba w garniturze na dworze, gadająca z inną babą, obie z twarzy jak żmije, pełniły jakieś ważne funkcje, a siebie uważały za jeszcze ważniejsze niż były w tych funkcjach.

No i właśnie. Dawajmy tego więcej młodym do zjedzenia w filmach i w reszcie cywilizacji. Niech się kobiety napinają, trenują, budują masę, ścinają włosy, wbijają w czarne garnitury i siedzą, robiąc tak strasznie ważne misje, że są w nich zastępowalne z dnia na dzień.

Ino kto wtedy dzieci wychowa? Ba, kto nakarmi, pocałuje, jak upadnie, zaszyje dziurę w skarpecie? Weźcie Pigmejów, ludzi z Amazonii albo swoją prababkę i powiedzcie, żeby kobieta o szóstej rano wyszła z domu w pimpu: walczyć, rywalizować i gryźć (na chwałę i kieszeń panów przełożonych), a wróciwszy już gdy jest ciemno zjechała męża, że źle umył podłogę w kuchni, otworzyła wino i powiedziała sakramentalne “nie ma mnie, muszę odpocząć”.

Where are the dzieci?

Skoro mamy tworzyć dobre życie rodzinne, musimy wjechać z inną postawą. Z żoną, która jest dla męża, matką, która jest dla dzieci, kobietą, która jest dla siebie. No i jeszcze dom.

Dzisiaj o matce.

Wiecie, jakie jest jedno z zadań matki?

Nie wiem, czy to ma być obowiązkowe, ale u mnie i wg mojego serducha jest tak, że:

nikt nie je sam.

Tzn. może jako jedyny ciamkać, ale podczas ciamkania nie może przebywać sam.

Ja po prostu jestem z dziećmi w kuchni, kiedy jedzą, nawet jeśli ja nie jem lub jeśli zjadłam w 1/5 tego czasu co oni.

A takie zadanie wymaga dużo czasu! Są dzieci, które po prostu jedzą często. A większość dzieci je zdecydowanie wolniej niż dorośli. Mniejsze buzie, do tego o czymś poopowiadają, rozproszą się, poproszą o dokładkę i o coś jeszcze innego, zamyślą się, polecą na balkon zobaczyć samolot.

I matka, która wedle dzisiejszej cywilizacji jest nieproduktywnym nikim, leniem i nierobem (po ros. nierób to znaczy nie-niewolnik), to właśnie może dzieciom dać. To, że nie jedzą same, że mają do kogo się odezwać, na kogo popatrzeć, zapytać na bieżąco o wszystkie szczegóły dotyczące kości, jak ryba umiera, czy jabłka rosną w ziemi, czy szczypiorek to trawa i oczywiście pogadać o czerwonych plamach na Jowiszu (planecie rządzącej Strzelcem, czyli Waszą ulubioną autorką dziwnych tekstów).

Jeśli mamy uznać jedzenie w samotności za normę, to kim my jesteśmy? Zaprogramowanymi na produktywność maszynami? Można. Ale jeśli urodziłeś się człowiekiem, to zastanów się, co to znaczy być człowiekiem, co jest dla człowieka dobre, jakie życie jest najlepsze dla człowieka. I spróbuj tego, może będzie fajnie.

Tekst opublikowany po raz pierwszy 20 sierpnia 2021.

styl życia
wolność - nie oddawaj jej

Czy podpisywałaś umowę?

Wiecie, że ja kocham wolność, uważam ją w ogóle za podstawę życia i tego, kim jesteśmy.

Urodziliśmy się tylko bez grzechu pierworodnego, ale i bez… umowy z aparatem państwowym.

Ale wyjaśnianie zacznę siedem kroków wcześniej.

Otóż niektórzy wolni ludzie, którzy uwierzyli, że są jednak niewolni, biorą na poważnie kartki drukowane przez niektórych ludzi, którzy nadali sobie tytuły (w sposób jasno jak krowie na rowie wyłożony w 10 seriach serialu Ranczo).

Ci, którzy oddali wolność, mówią: no bo ustawa jest, przepis jest. Więc zakładają ścierki na lico, i nie jadą do rodziny na Wielkanoc, i czekają, co przyniosą nowe ustawy. Odnośnie 50 km/h w mieście to jednak czują się wolni, nie przybici ustawami. Ale na innych ważnych polach polegają.

W I. poł. XX wieku najbardziej gnębionymi podatkowo ludźmi na świecie byli Austriacy. Było tam tak ciężko, bo płacili 15% podatku. Skandal! Ty płacisz 18-19% dochodowego, grubo ponad tysiąc na zus (okulista dla dziecka na za 1,5 roku i zajefajne emerytury), 23% vatu, podatki w alkoholu, rachunkach za prąd, benzynie i parę innych opłat, podatek za mieszkanie we własnym mieszkaniu… Ale to nie skandal, to normalne, za to masz przecież te świetne drogi, wybetonowane place w środku nawet każdej wsi, no i okulistę dla dziecka na za 1,5 roku, a kardiologa dla starego ojca za rok. Uczciwie. Po prostu wolność ęd niepodległość.

Wyobraź sobie Adasia po 40-stce albo i starszego. Chudy, wysoki, brunet siwiejący. Po pracy w domu w samych rozciągniętych, szarych gaciach. Taki wysoki i chudy, to się garbi. Może ma brzydko zaniedbaną szyję, przez co wysuwa brodę nieestetycznie do przodu. Blady, no bo jaki ma być facet? Biały, chudy, z zapadniętą klatą, przygarbiony, bo się wstydzi, że wysoki urósł, mruży oczy, bo już nie te, a zdjął na chwilę okulary, klata zapadnięta z pojedynczymi czarnymi włoskami, długimi. Worda nie umie napisać, ale odbiera maila od kolegów. A może od swoich mocodawców. Drapiąc się na zmianę po tyłku i po głowie, drukuje, bo tyle mu się jeszcze udaje. I ma wydrukowane kartki.

Czy z tego powodu, że on wydrukował kartki, może nawet pobazgrał na ostatniej długopisem, czy z tego powodu Ty lub inny Kowalski z podkarpacia ma się zesrywać w gatki albo zmieniać swoje plany i działania, albo wypełniać jeszcze więcej dokumentów i przepraszać za to, że żyje? Bo ktoś stworzył plik Word i wydrukował kartki? Kto i jaką moc im daje i po co, skoro nie działają dla naszego dobra?

Zanim zadziałał u Ciebie netflix i zaczął ściągać Ci z konta co miesiąc x zł, to zapoznałeś się z ofertą netflixa i podpisałeś umowę.

Zanim zapłaciłeś komuś, kto wstawił Ci do kuchni meble, to zapoznałeś się z jego ofertą, powiedziałeś, jaki dokładnie ma być efekt, zgodziłeś się na cenę, podpisałeś umowę. Nawet reklamacje możesz składać, na pewne elementy masz gwarancję.

Zanim nadano Ci numer obozowy i zaproponowano okulistę dla dziecka na za 1,5 roku, pobierając za to od Ciebie i małżonka, czyli 2x ponad tysiąc złotych miesięcznie plus te 18% plus 23% od zakupów pieniędzmi, z których już przeciż wcześniej zabrali 18%… podpisywałeś umowę?

Na Wielkanoc ’20 nierząd zesrał wielu ludzi i oni rzeczywiście potulnie odłożyli wolność na komodę, obiecali jej nie używać i grzecznie nie jeździli między miastami. Na Wielkanoc ’21 nierządnicy przymierzali się do tego samego, ale oceniając stan zbiorowości uznali, że nie pocisną, bo możemy się nie dać, a oni nie mają sił nas wszystkich zatrzymać, i straciliby autorytet. Mamy moc zmieniania ich planów. Mamy moc siusiania na ich ustalenia także. Mamy moc traktowania kartek jak makulatury. Mamy moc wciśnięcia power off ściekowi informacyjnemu, który chcą nam wlewać do głów i domów.

Jak mówili Szwedzi: Ty tu rządzisz.

Jak będzie zależy od tego, jaka Ty będziesz.

Pozostańmy w kontakcie! Raz w miesiącu wyślę Ci maila z listą nowych tekstów -> zapisuję się .
Dostaniesz tajne hasło do ebooka o minimalizmie 🙂

styl życia

Informacja niewdrażana jest tylko hałasem +

Śmieciem tak jakby. Nadmiarem. Czterdziestą szóstą szpatułką do mieszania na patelni, siedemdziesiątą zimową kurtką.

.

Patrz, kupiłaś sobie kursy albo ebooki. Patrz, folołujesz jakąś kobietę, a może to zapisany film na yt, skąd czerpiesz informacje o tym, że da się i jak masować twarz, by wyglądała lepiej. Skrinszotujesz kolejne cytaty, złote myśli, porady i rzeczy do zrobienia.

I co?

Póki tego nie używasz, to to nie działa.

Babeczka zna naprawdę super sposoby na domasowanie twarzy i naprawdę możesz wyglądać o 5 lat młodziej. Tylko musiałabyś… regularnie, codzienne te 20 czy 30 minut dziennie robić to, co trzeba, mimo że może przez pierwsze 3 tygodnie nie będzie widać efektów.

Cytaty o wszystkim są cudne. Ale czy od zachwycenia się nimi jeden raz zaczynasz nimi żyć? Wdrażasz te myśli, żyjesz zgodnie z danym spojrzeniem na świat, zmieniasz się? Od zapisania raz mądrej grafiki?

.

Fakty są takie, że żeby coś mieć, zdobyć, zmienić, trzeba włożyć w to swoją pracę, swój czas. Ty to musisz zrobić, nie tylko chcieć, nie tylko lubić, marzyć, zeskrinszotować. A ani sił, ani czasu nie masz na wszystko na raz.

Wybierz na spokojnie jedną rzecz (głębsze oddychanie ALBO życie z życzliwością wobec innych ALBO życie z pełną miłością do siebie ALBO cowieczorne masaże ALBO cowieczorne rysowanie ALBO codzienną naukę czegośtam JEDNEGO) i trzymaj się jej codziennie przez wiele tygodni.

Masz x książek, i kursów, i podcastów, i inspiracji, i medytacji….? Wszystkich na raz nie zjesz. A zresztą szybkie połknięcie tego z zamkniętymi oczami nie spowoduje, że coś zadziała, zmieni się w Twoim życiu. “Strać” chwilowo większość, wybierz jedno.

Odetnij się od napływu nowych informacji i inspiracji. Z tego, co już zapisałaś gdzieś jako ważne, wybierz jedno.

Bo poza codziennymi obowiązkami wobec ciała, domu, rodziny, może szefa czy klientów, naprawdę nie zostaje nam nie wiadomo ile czasu. Przynajmniej mi.

Ostatnio odłożyłam książki i inne interesujące mnie rzeczy, nawet porządkowanie, by wziąć się za jedno, codzienne działanie, takie dla samej siebie. Wymagało to 1-1,5 godziny dziennie. Pociągnęłam 11 dni, a przerwa po nich trwa już pewnie ponad tydzień. Bo sen też jest ważny!

.

Także jeśli tak jak ja chcesz dużo, dużo i wszystkiego – bierz po jednym na raz. Wybierz jedno małe i wdrażaj aż będzie opanowane lub aż okaże się, że to nie to. I wtedy dopiero weź się za drugie.

Aha, no i doceń to, kim jesteś i co już osiągnęłaś. Zapewne masz sporo z tego, o czym marzyłaś 15 lat temu!

styl życia

Ładne zdjęcia, czyli wycieczkujemy +

Jadąc samochodem trafiliśmy na audycję z Kulfonem i Moniką. Też wybierali się na zwiedzanie, przygotowując sobie kanapki z serem i herbatę w termosie. Uwielbiam to! W przeciwieństwie do wieprzowiny Peppy, która pewnie zatrzymałaby się na przyautostradowej stacji obsługi podróżnych na żareło z sieciówki albo i ze stacji benzynowej.

Bądźmy “domowej roboty”: z kanapkami ze składników z najbliższego sklepu, jabłkami z targu zapakowanymi w bawełnianą ściereczkę, kabanosami, woreczkiem na swoje śmieci i wodą z kranu lub filtra w wiele razy używanej plastikowej butelce.

Wchodzimy w klimat:

Kazimierz Dolny klimat

W odpowiednim ałtficie, łączącym kobiecość z wygodą (w sandałach zrobiłam niedawno nieplanowane wieele kilometrów i mogłabym nie dać rady kolejny raz):

Kazimierz Dolny klimat

Idziem dalej, a kamienie miłe oku takie naturalne i takie różne:

Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat

Robimy zielono:

Kazimierz Dolny klimat

Nie, to nie to. Teraz dopiero będzie zieleniej:

Kazimierz Dolny klimat

Podziwiamy architekturę nieoszczędną. Z czasów, gdy nie płaciłeś zusu od każdego pracownika ani vatu od każdego swojego ruchu, jeno rolnicy cierpieli dziesięcinę (podatek równy 10% dochodu, reszta ich). Z czasów, gdy projektowo, czasowo i finansowo ludzie pozwalali sobie na fantazje frezów, wieżyczek i umysłowo nieuzasadnionych stożków. Zwróć też uwagę na wielkość tych drzew. Człowiek ze swoją kreatywnością i braniem ziemi w poddanie jest wciąż częścią przyrody, a nie jest ponad nią:

Kazimierz Dolny klimat

I jeszcze bardziej w zieleni:

Kazimierz Dolny klimat

Zachwyca mnie różnorodność kwiatów, traw i innych roślin w takich pół-dzikich terenach. Robią swoje, ozdabiają, zwierzątkom domy i cień, i wilgoć dają.

Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat

Ogród przyklasztorny:

Kazimierz Dolny klimat

Orły, herosy – widział kto jeszcze takich?

Kazimierz Dolny klimat

Straszno-ładnie. Jaka by ta religia nie była, świat, który ją odrzuca, nie idzie w lepszym kierunku.

Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat

I widoczki:

Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat
Kazimierz Dolny klimat

I dobranoc:

Kazimierz Dolny klimat

A na wieczór jeszcze to:

Kazimierz Dolny klimat

Świetny, klimatyczny koncert muzyki klezmerskiej, bałkańskiej i tang Astora Piazzolli. Dobrze mi zrobił ten wieczór. Zespół Street Whispers.

Kazimierz Dolny klimat

Tekst opublikowany po raz pierwszy 17 sierpnia 2021.

fotorelacje
pełna akceptacja blog

Kiedy już zaakceptujesz, że jest tak, jak jest, to jakby… nie ma o czym pisać

O czym pisać, kiedy nie ma o czym pisać? (Gdyż zaistniała pełna akceptacja tego, jak jest).

Kojarzysz, że interesuję się tematami typu rozwój własny, poszukiwanie prawdy i odpowiedzi na pytanie, jak żyć?, a może i po co?. Chcę być lepsza, chcę, żeby u mnie i wokół mnie było lepiej itd. Panny zodiakalne tak wszystko lubią poprawiać i udoskonalać, a ja tej Panny mam solidną dawkę.

I jak w drodze lektur, słuchania, doświadczania dojdziesz do momentu, że akceptujesz to, jak jest, gdzie jesteś, jak to wszystko działa i że ludzie są różni… to jakby nie ma o czym gadać. W wielkim świecie jest jak jest, nie karmisz tego swoją energią, czyli nawet jeśli coś do Ciebie dotrze, to nie drążysz tematu, bo dobrze wiesz, że za tydzień będzie po sprawie. Nie powiesz już, że ktoś inny robi źle, bo akceptujesz, że może rozumieć i działać inaczej niż Ty. Nie poradzisz nikomu, bo może u niego ta rada nie zadziała – bo przecież każdy jest inny.

Do takiej pustki, do takiego zawieszenia w czystej przestrzeni doszłam. Trochę się posmuciłam na zapas, że nie będę miała o czym i czego pisać. Bo odpuściłam to, że ktoś prowadza dzieci do placówek. Niech prowadza. Że ktoś skrobie twarz tonikiem, a później smaruje kremem. Pełna akceptacja. Właściwie jeśli zna dobrze działające kosmetyki, niech daje znać, jestem otwarta. Że ktoś nie miłuje wolności – niech miłuje co innego. Po prostu inny wybór, inny punkt widzenia, inne doświadczenia, cele, a może i błędy, do których każdy ma prawo.

Dobrze, że przyszła do mnie ta przemiana, bo ja tu na blogu i również w życiu w zbyt dużym stopniu stałam się sztywną, jadowitą, nudną, a nawet smutną babą. Nie chciałam taka być, ale nie wiedziałam, co, w jakim kierunku zmieniać. Byłam w ciasnym zaułku, który na szczęście nie okazał się ślepą uliczką. Nie spodziewając się tego, nagle wyszłam na jasną, przestronną, świeżą i czystą łąkę. Pełna akceptacja. Teraz, kurka, co na niej robić, jak ją zagospodarować? A może nie gospodarować tylko podziwiać, wdychać zapachy, medytować, robić powoli i świadomie wdech-wydech, wdech-wydech i błogo uśmiechać się do wszystkich istnień, włącznie ze szczypiorkiem?

To ja może wyskoczę z opowieścią o tym, że zawsze interesowało mnie odnalezienie tego, co uniwersalne w Człowieku. Tego, co jest wspólne wszystkim ludziom bez względu na kulturę, w której wyrośli. Dlatego tak lubię programy i książki Cejrowskiego – bo pokazuje ludzi. Dlatego z chęcią oglądałam panią Hanię (Kącik Hani na yt), opowiadającą nieraz i o współczesnych Australijczykach, i o Aborygenach. Dlatego na studiach najbardziej interesował mnie przedmiot o nazwie antropologia kultury, choć nie był to przedmiot kierunkowy, dla którego studiowałam, tylko humanistyczna zapchaj-dziura, która akurat nam się trafiła w programie. Było np. o tym, jak w różnych czasach i częściach świata postrzegano czas, przestrzeń, jak myślano, gdy powstawał kapitalizm, jak myślano i jak urządzony był świat w czasach arystokratów oraz na co był im facet zatrudniany wyłącznie do otwierania drzwi.

Ile jest wspólnych, identycznych rzeczy, pojęć, sposobów myślenia, widzenia rzeczywistości nawet niewidzialnej u ludzi, którzy nie mogli się komunikować (chyba że telepatycznie). To mieliśmy też w baśniach. Symbole. Co oznacza śmierć, Księżyc, czerwień, włosy, jajo? Dlaczego w tylu kulturach mamy mity o zejściu do podziemi, odrodzeniach i… synach dziewic? Ile jest archetypów kobiety? Ta mądra-wiedząca, ta seksualna, ta dziewicza, ta opiekuńcza, matczyna, ta waleczna…

Uwielbiam odkrywać kolejne nakładające się na siebie kawałki, identyczne tu i tam, a nieraz nawet w legendzie i w nauce. Ale czasem… mózg paruje. Póki co nie widzę siebie jako człowieka, który by siadł, spisał materiał na jeden temat, usystematyzował i opublikował. Ja co jakiś czas w nauce, w drążeniu zainteresowań dochodzę do punktu, w którym mózg paruje i muszę zostawić sprawę nawet na kilka miesięcy. A z drugiej strony, na świecie jest tyle ciekawych rzeczy, że zanim skończyłabym opisywać porządnie i poważnie jeden temat, złapałoby mnie dobre kilka innych tematów, których nie mogłabym sobie odpuścić.

Są ludzie, którzy potrafią długo, nudnie, żmudnie na jeden temat. Trochę im zazdroszczę. Efektów. Choć jak widzę babkę, która trzy lata po odejściu ze związku wciąż gada w Internecie o tym, że można odejść, że dbaj o siebie, że masz prawo opuścić toksyka, bo ona innym kobietom pomaga w ten sposób, to trochę współczuję. Taplania się wciąż w jednym i to dość gorzkim sosie.

No ale chwała Stwórcy, że są ludzie, którym dźwiganie tego odpowiada. Każdy ma swoje zadanie i swoje cechy.

To ja jednak będę tym ogniem, iskrą inspiracji, zaciekawienia, poruszenia, zarzucenia tematem, zachwytu i entuzjazmu.

Będę się dzielić tym, co mnie porusza, co robię (a nie co na rozumowe wyrozumowanie może być słuszne).

pełna akceptacja - dzień z życia mamy w edukacji domowej

O, to ja może napiszę, jak wyglądał mój dzisiejszy dzień. Właściwie jeśli śledzicie kogoś w mediach społecznościowych, to ten ktoś pokazuje Wam, co miał na obiad. Jest w tym coś dobrego, bo nawet w takich głupotkach możesz odkryć, że kurczę, ona tak robi, ja też bym mogła albo kurczę, sama tak chciałam, ale wszyscy mi mówili, że nie można, nie wypada, a ona tak robi i nie umiera!. Czasem potrzebujesz przykładu lub słowa, którego nie znajdziesz w swoim najbliższym otoczeniu.

A może jesteś ciekawa, jak może wyglądać dzień takiej mądralińskiej edukującej dzieci w domu, która siedzi w pustym (minimalistka) domu i nic nie robi (nie chodzi do pracy i jest za sloł lajfem)?

Wstałam tak na dobre po dziewiątej (Skandal!). Bo mogę. Dobrze jest się dobrze czuć rano, prawda? Na spokojnie. W swoim rytmie. I wtedy nie potrzebujesz technik radzenia sobie ze stresem! Zresztą ja niestety brak ciszy i spokoju w ciągu dnia nadrabiam sobie siedzeniem w najlepszym możliwym towarzystwie (me, myself and I) do późna w nocy. To i wstaję później.

Później były poranne sprawy: ubieranie, zaganianie dzieci do ubierania, pranie, mycie włosów, kawa, śniadanie dla jednego z Synów i bardzo późne śniadanie dla mnie i drugiego dziecka. Ponoć jedzenie od samego rana wcale nie jest naturalne, jeszcze jak się nie pracuje na roli czy w kopalni, także nie przestawiam dziecka na inne tory.

Dzieci włączyły sobie tv, podczas gdy ja rozpoczynałam dzień od lektury drugiej części Rozmów z Bogiem. Polecam. Choć za pierwszym podejściem, kilka lat temu, mi nie wyszło.

Później pojawił się jakiś straszny konflikt, a zachowanie ostatnio u dzieci takie, że po umyciu zębów i powieszeniu prania wywiozłam nas do lasu. Wdech wydech, nie do końca pełna akceptacja sytuacji. W plecakach bidony-termosy z szałwią z miodem, bo kwękają, że gardło, płatki owsiane dla kaczek. Po drodze drobne zakupy, w tym drożdżówy jako drugie śniadanie na wycieczkę. Bo gdy dzieci wracają głodne po spacerze, to mama też wraca głodna, zmarznięta i zmęczona po spacerze. Nie lubię głodna gotować głodnym dzieciom, a po drożdżówach wszyscy możemy dłużej poczekać na kolejny posiłek.

Także las na wybieganie niewybiegiwalnych dzieci. W punkcie docelowym, czyli najdalszym od samochodu złapał nas solidny deszcz, więc zaczęliśmy wracać dość raźnie. W torbie miałam ich podręczniki do angielskiego, bo liczyłam na obgadanie tematów na spacerze… W deszczu książek nie wyciągałam, ale powtarzaliśmy na głos kolory i gadałam, że I’m wearing black shoes. Pada Ci deszcz, spieszysz do auta, a w drodze załatwiasz angielski. Cóż za multitasking i efektywność.

W domu najpierw było teatralne zrzucanie z siebie mokrych ubrań. Później powoli zabraliśmy się za jeszcze trochę gadania po ingliszu i za pisanie. Obaj Chłopcy nie lubią pisać i gdy wypełniają ćwiczenia z polskiego, skomlą, że za dużo, że nie, nie mogą, nie chcą, nie zrobią. A jak im dać do przepisania słowa czy zdania z angielskiego, to oni nawet nie wiedzą, że piszą. Piszą i już, i mają satysfakcję z tego, że robią angielski. Także logika u ludzi nie działa. Może u niektórych działa, u innych nie.

Och, to był dzień bez obiadu. Pełna akceptacja. Bardzo rzadko u nas nie ma ciepłego posiłku w środku dnia. A dzisiaj nie było i nikt nie umarł. Dzieci nawet się nie zorientowały.

Ja robiłam swoje dziwne pasje i plany na komputerze, a dzieci miały swój umówiony czas grania na komputerze. Nie jestem fanką tego, jestem przeciwniczką, no ale dzieci mają dwoje rodziców, a ja jak cudnych intencji bym nie miała, z kolorowym ekranem nie wygram. Nie do końca pełna akceptacja. Korzystam wtedy z względnego spokoju, chociażby na swoje komputerowe sprawy.

Później kolacja, mycie, powrót Męża z pracy i impreza, którą dzieci ostatnio przygotowują nam 7 dni w tygodniu. Mnie dziś na imprezie nie było (a bilet dostałam: IMPREZA TERAS). Zajęłam sobie łazienkę, w której w towarzystwie inspirującej wody (ten tam jakiś starożytny chyba naukowiec, co go w wannie olśniło, pamiętacie?), a może wody, która oczyszcza z tego, co nie nasze, a się przylepiło, i pozostawia tylko to, co nasze i w najczystszej formie – przy tej wodzie przyszedł mi do głowy zarys tego tekstu.

Wypiłam czarną herbatę, poprzewijałam telefon, umyłam zęby i po 22 siadłam w łóżku dziecka (w naszym pokoju impreza) ze słuchawkami z szumem fal i piszę. W międzyczasie dziecko z własnej inicjatywy umyło zęby i zasnęło koło mnie. Później drugie dziecko przyszło, mówiąc do siebie i zaczęło szukać czegoś do czytania. Wybrało któryś z komiksów. To ja wymiksowałam się do swojego pokoju i kończę pisać.

I mam nieplanowane 1400+ słów. Czasem jak siadam do tematu, o którym chcę i planuję napisać, to trudno mi do 500 słów dojechać.

Może pozostanę przy korzystaniu z ognia inspiracji zamiast planowania? Bo wtedy teksty wychodzą mi takie bardziej żywe, gęste, soczyste, mięsiste.

Pozostańmy w kontakcie! Raz w miesiącu wyślę Ci maila z listą nowych tekstów -> zapisuję się .
Dostaniesz tajne hasło do ebooka o minimalizmie 🙂

styl życia

Gdzie zapodziały się ejdżistki? +

Słyszałaś o feministkach. Ich siedemdziesiąta piąta fala nawet ponoć uważa, że kobieta ma prawo do wyboru: czy chce pełnoetatowo dbać o dzieci i dom, czy pracować dla szefa lub klientów.

Niestety jeszcze nie do wszystkich ta fala doszła i starsze feministki wciąż wrzeszczą, że idź babo do pracy, biznesy rób, bo musisz mieć swoje pieniądze, a jak będzie miała rok (!!!) przerwy w pracy to kij i dupa, będziesz do tyłu i nikt już nie zechce ciała Twego na osiem godzin razy pięć dni w tygodniu.

Dlaczego feministki powtarzają, że kobieta, nie przekładająca papierów z lewa na prawo przez rok, tylko żonglująca wtedy bez weekendów i wolnych wieczorów ni nocy niemową, domem i dziesiątkami nowych obowiązków i sytuacji, o których jej nikt nawet nie wspomniał, że nastąpią, że ona po tym roku jest mniej wartościowa?

Dlaczego kobiety, niby walczące o dobrą pozycję kobiet w społeczeństwie, powtarzają, że kobieta po 40-stce jest już do niczego?

To one, to same feministki, wielkie psiapsióły i przywódczynie kobiet, powtarzają – powtórzone tysiąc razy staje się prawdą – że kobiety się nie nadają. Jak chłop pojedzie na roczną przerwę wspinać się w Himalajach, to jest super ziom, i on odkrył, i doenergetyzował się, i połączył, i ma nowe spojrzenie, idee. A jak kobieta wychowuje i karmi nowo powstałych Ludzi i z tego powodu to przez rok lub dwadzieścia nie wykonuje bullshit joba, to jest niczym? I wmawia jej się winę, że nie tyrała na boku na pół etatu czy cuś? Że nie zleciła swoich małych Ludzi obcym? Facetowi od Himalajów jakoś nie każe się wysłać na górę słabo opłacanej służby, żeby sam w tym czasie dzielnie przekładał papiery.

Widzicie, jaki chory tok myślenia! I to kobiety kobietom, te niby co tak dobrze chcą.

Cenić kształtowanie i opiekę nad młodym Człowiekiem mniej niż prace, które często są naprawdę bezsensowne i które dziedzina po dziedzinie oddaje się maszynom lub systemom komputerowym?

Społeczeństwo potrzebuje i kobiet, i mężczyzn. I rannych ptaszków, i nocnych marków. I artystów, i budowniczych. I młodszych, i starszych.

Jeśli ktoś chce dobrze dla kobiet, to czekam na ruch ejdżistek. Tych pokazujących w spotach i na konferencjach, i w książkach, że kobiety w każdym wieku mają wartość, także do zastosowania na rynku pracy.

styl życia

“A nie chciałabyś się rozwijać?” +

To i podobne pytania pojawiają się na spotkaniach rodzinnych, koleżeńskich czy w ynternecie. Chodzi o: czy nie poszłabyś “jak człowiek” do pracy zamiast siedzieć jak leń i debil w domu?

I ten argiument, że chodzenie do pracy tak rozwija… To, że posiedzisz na szkoleniu i dostaniesz z tego “cełtyfikat” nie oznacza jeszcze rozwoju. Nawet jeśli szkolenie było dobre. A nie zawsze tak jest. Są stanowiska i branże, w których człowiek cały czas musi mieć rękę na pulsie, zmieniać się, rozwijać. A są i takie, gdzie nawet w dzisiejszych szalonych czasach przez całe życie zawodowe zmienią się może dwie rzeczy: coś przejdzie z papieru do komputera oraz zmieni się forma wysyłania zamówień na cośtam.

Można prowadzić życie zawodowe i wcale się nie rozwijać. A nawet głupieć można, jeśli dzień za dniem, rok za rokiem idzie tak samo, w tym samym sosie, bez perspektyw. Jak w szkole.

Natomiast “siedząc” w domu na stanowisku matki nie rozwijać się nie da! Nie możesz przyznać sobie doktoratu z obsługi półroczniaka. Znaczy… nawet jeśli sobie przyznasz, to on zaraz jest na nic, bo już nie masz półroczniaka! Masz siedmiomiesięczniaka, roczniaka, trzylatka, ośmio- i nastolatka! Jak się nie rozwijać? Nawet jeśli nie chcesz – to musisz. (Ok, nie biorę pod uwagę 50% rodziców, którzy na niewiele się nadają i dzieci swe od siebie odpychają – placówka, smartfon, letnia szkoła, zajęcia dodatkowe, idź kup se loda).

Nie ma spoczywania na laurach, że odstawiłaś od piersi, bo zaraz za rogiem jest odpieluchowywanie.

Nie ma spoczywania na laurach, że oooo, moje dziecko wszystko je, bo zaraz może mu się odmienić i będziesz stawała na głowie, by wymyślić, co by jednak zjadł.

Pytania o świat wymagają zastanowienia się, czasem doczytania (to ze szkoły czy studiów – doczytacie sobie), ugruntowania w sobie opinii, obrazów świata – tego, co i jak chcemy mówić dziecku o różnych sprawach, zjawiskach. No co my o tym Bogu sądzimy i o policji – jaki obraz chcemy wlać w dziecko?

A zarządzanie emocjami domowników tak, żeby przetrwali wszyscy oraz to domostwo w jednym kawałku by przetrwało, w miarę bez uszczerbków – a tu każdy w innym czasie wchodzi w inny etap, inne rzeczy się w nim dzieją, jest też nastrój chwili – humor i charakter oczywiście – i weź tu ułóż wszystkich pod jednym dachem. A jak już ułożysz, to wskoczy kolejna niespodzianka, kolejna zmiana.

Bobasowi mówisz, że czekoladka, którą jesz, to witamina dla dorosłych. Nieco większemu możesz uniemożliwić dostęp i w ten sposób ograniczać słodycze. A taki większy, co wszędzie sięgnie? – Tu już metody siłowe trzeba pokornie odłożyć (o ile chcesz nadal trzymać słodkości w domu) i przemawiać, przemawiać, docierać. I jeszcze przykładem umiarkowania świecić!

A umiejętności społeczne mamy, czyli chociażby gadki-szmatki (smoltoki) z różnymi ludźmi od kasjerek i sąsiadów po różne zagadujące starsze osoby i inne mamy? Gadki-szmatki mimo potencjalnych różnic w światopoglądzie…

A organizacja i zarządzanie wszystkim: garderobą, praniem, zakupami spożywczymi, zapasami taśmy klejącej i papieru do pupy, nie wspominając o wspólnych aktywnościach – wycieczkach, wyjazdach z pakowaniem i jedzeniem takim, żeby każdy był zadowolony?

Zarządzanie finansami, konfliktami.

Uczenie jazdy na rowerze, kiedy to nikt nie uczył Cię uczenia jazdy na rowerze. Panią od historii uczono uczenia historii.

I przede wszystkim to opowiadanie o świecie. Im starsze dziecko – tym głębiej, szczegółowiej. Trudniej. Bo samemu trzeba mieć coś sprecyzowane w głowie, żeby to przekazać. Albo świadomie nie wiedzieć, wątpić, wahać się – i to wahanie potrafić przekazać.

A potem ta świadomość, że wypuszczasz nowego człowieka w świat. Odpowiedzialność. Ma to, w co go wyposażyliście – Ty, mąż i osoby, do kontaktu z którymi go kierowaliście. Dokąd i w jakim stylu wyfrunie z tego gniazda?

Niektórzy sądzą, że siedzimy, tyjemy, oglądamy seriale i malujemy sobie paznokcie. Jeśli jest to w przerwach między wychowywaniem dzieci i dbaniem o dom i rodzinę – to niech będzie. Choć nadmierne tycie i lakiery do paznokci do zdrowych nie należą.

Bycie mamą wymusza rozwój.

Także rozwijaj się, a przede wszystkim bądź dobrym człowiekiem i tego ucz kolejne pokolenie.

Tekst opublikowany po raz pierwszy 13 sierpnia 2021.

styl życia
dziedziny życia człowieka - astrologia

Dziedziny życia i z którą nie mam połączenia

Wiesz, że mamy w życiu różne obszary: ciało, relacje, finanse, nauka i inne. I teraz jeden Ci powie, że dobrze, żeby te wszystkie dziedziny życia człowieka były w balansie, czyli żebyś rozwijała każdą po kawałku. Żeby nie było tak, że kariera jest wyleciana w kosmos, ale ciało boli, brzydnie i choruje. A drugi ekspert powie, żebyś szła za tym, co Ci idzie i stała się… ekspertem. Czyli skoro idzie Ci kariera, to jedz odgrzewane w mikrofali gotowce, dzieci zarzuć prezentami zamiast czasu, ale ciśnij, ciśnij pracę, bo jesteś w tym mistrzynią.

Także tu musisz zadecydować, jaką drogę wybierasz – wszystkiego po trochu, czy ze dwie rzeczy na maxa, a reszta leży i kwiczy. W obu sytuacjach poczujesz także negatywne konsekwencje danego wyboru. Nigdy wszystko nie będzie na tip-top, naczynia pozmywane i każdy wokół szczęśliwy (- to ja do siebie mówię, ja sobie przypominam). Trzeba decydować, co wybieramy zrobić, a czego nie. Co jest ważniejsze.

A co do tych dziedzin życia. Cóż ja zauważyłam?

Długie lata temu nazwałam się Panią Strzelec i doszło do tego, że w tym roku zrobiłam podstawowy kurs… astrologii. Nauki, którą parali się faraonowie, starożytni kapłani, magowie czy królowie, nasi polscy władcy, nawet ci najbardziej katoliccy, wszelkie Keplery, Jungi. To było oczywiste jak dziś nauka o istnieniu szkieletu i mięśni.

Nieważne. Jest tyle dróg dochodzenia do szczęścia czy prawdy, ilu ludzi. Jednym książki, drugim filmy, trzecim kursy, czwartym życiowe doświadczenie, komuś medytacja, innemu karmienie kota. Mnie ta astrologia pokazała pewne sprawy, które potrzebowałam zobaczyć, więc cieszę się i jestem wdzięczna.

Cóż z tymi dziedzinami życia?

Otóż astrologia dzieli życie na różne sfery. Każdy znak zodiaku ma też sprawy, na których skupia się bardziej i takie, których nawet nie dostrzega, nie rozumie, może nie potrzebuje.

I ja interesując się już tą astrologią, czytałam na przykład, o czym jest nadchodzący nów czy pełnia. Patrzysz, co się dzieje na niebie i dostajesz pewne tematy do przemyślenia. I wiecie, ja te teksty czytałam i te tematy przemyśliwałam. Ostatnimi czasy było coś w Koziorożcu, Lwie, coś z Wodnikiem. Czasem nawet zapisywałam sobie odpowiedzi na jakieś ćwiczenia. Przyglądałam się, co ja myślę i jak dany temat ma się u mnie.

Aż przyszła Waga, czyli znak, w który Słońce wjechało nam w końcówce września. Tych opisów tematów z Wagą ja nie mogłam czytać, nie doczytywałam do końca, nawet nie do jednej trzeciej, mimo że normalnie wiedzę astrologiczną chłonę z uśmiechem na ustach, ciekawością i zachłannością. Ale od pleplania o Wadze mnie odrzucało.

Bo jakie dziedziny życia człowieka są tu uwypuklone? O czym jest Waga? O relacjach 😀 I o równowadze. O równoważeniu mojego ze wspólnym, mnie z drugim człowiekiem, mnie z grupą…

Dlaczego ja tego nie ruszam? Czy ja mam to tak ułożone, ustawione w moim życiu, że nie potrzebuję poprawiać? Czy tak bardzo tego nie mam, że nie czuję tematu, nie ma fal? Czy ja tego nie potrzebuję albo nie chcę?

No ewidentnie nie ma fal. Ciekawe.

P.S. Jest jednak małe połączenie. Waga jest także o pięknie, a i ja przecież polecam wyrzucenie brzydkich majtów i starych, reklamowych kubków. Jeśli chcesz czegoś nowego, to puść starą siebie.

Pozostańmy w kontakcie! Raz w miesiącu wyślę Ci maila z listą nowych tekstów -> zapisuję się .
Dostaniesz tajne hasło do ebooka o minimalizmie 🙂

styl życia

Zdrowe podejście do świata cyfrowego, a nie bycie offline +

Po latach walki z tym, że ludzie zbyt dużo siedzą online, zbyt dużo siebie oddają onlajnowi, że zbyt onlajnowi ufają, przejrzałam, w jakim świecie żyję.

W takim. Gdzie ludzie zbyt dużo siedzą, za dużo siebie oddają i zbyt ufają. Internetowi, social mediom itd.

Budzę się. Jestem tu.

Może bardziej świadoma, ale jestem w kraju, gdzie nie zapiszesz dziecka do szkoły bez Internetu, nie zapiszesz dzieci do lokalnego domu kultury bez Internetu, nie możesz zarabiać, nie posiadając konta bankowego, a w stacjonarnych bankach, czyli nie w serwisie internetowym, coraz mniej załatwisz. Są placówki bankowe, które w ogóle nie mają gotówki.

Możesz ludziom tłumaczyć, że zaangażowanie w wiele spraw Internetowych im nie służy, że firmy internetowe nie działają uczciwie. A oni i tak będą tam siedzieć. Tak jak nie służy im głosowanie w wyborach, posiadanie dowodu, spowiadanie się urzędnikom ze swoich najbliższych relacji, a nawet relacji z pracownikami, jedzenie nadmiaru cukru, picie nadmiaru alkoholu i spożywanie nadmiaru fluoru. A grubasy wciąż będą przemierzać miasto na elektrycznych hulajnogach.

Także zostawiam za sobą bunt przeciw tak dużemu udziałowi Internetu w życiu społeczeństw. Konie też pachną lepiej niż samochody, no ale ludzie wybrali samochody. I jeżdżę samochodem.

To nie jest tekst dla zwykłych ludzi. Zdecydowanie nie. To dla tych niezwykłych, którzy dostrzegają zagrożenia i niekorzystne zmiany, jakie wchodzą nam w życia.

Trzeba używać Internetu tak jak dróg szybkiego ruchu. Są wstrętne z tymi ścianami, zasłaniającymi widoki nawet na rzeki. Ale używamy ich, nie mamy innego wyjścia. Chyba że ktoś chce zostać jednym jedynym w kraju Cejrowskim bez telefonu komórkowego.

Trochę świadomiej niż średnia, patrząc na wszystko ciut na chłodno i lekko z boku, ale otwieram się na uczestniczenie w tym szaleństwie, na ile mogę – omijanie przeszkód i przede wszystkim – wyciąganie dla siebie tego, co dobrego mogę. Bo przecież poruszając się po tym onlajnowym świecie też możemy zyskiwać. Pieniądze, czas, przyjaciół, umiejętności, wiedzę, wsparcie.

styl życia